Banos, Cuenca, Vilcabamba, en de kust.
Door: Bob
Blijf op de hoogte en volg Alice en Bob
12 November 2015 | Ecuador, Puerto López
De titel van mijn vorige verhaal was "Heel veel meegemaakt". Dit verhaal zou ook zo kunnen heten. Weer heel veel meegemaakt. Als ik terugkijk buitelen de belevenissen en indrukken door en over elkaar heen. Eens kijken of ik er wat orde in kan aanbrengen.
Banos is prachtig gelegen. Tussen hoge bergen en aan de voet van een nog hogere werkende vulkaan, de Tungurahua. Tijdens ons bezoek braakt hij een flinke wolk rook en as uit!
Onze hotelkamer heeft een groot raam waardoor je het hele panorama kunt aanschouwen. Ook leuk 's avonds als de lichtjes in het stadje een voor een aan gaan.
Het is er feest. Ter ere van Nuestra Senora, El Virgen de Agua Santa worden er dag en nacht vuurpijlen afgestoken en is er elke dag een processie. 's Avonds is zo'n vuurwerk tussen de bergen wel mooi, 's morgens vroeg als je nog ligt te slapen is het minder.
Banos is de eerste plek waar we echt wat touristen zien. Meestal zeer sportieve jongelui, die vanuit alle windstreken toestromen om hier de bergen te beklimmen en er dan langs ziplines weer vanaf te suizen, of wildwater te varen of canyoning te beoefenen. Dat laatste is een bezigheid waarbij je aan een touw afdaalt in een waterval. Voor wetsuit en helm wordt gezorgd. Je kunt er ook relaxen in warme baden. Dat hebben wij dus gedaan.
De sfeer in het stadje is gezellig en we hebben het er erg naar onze zin. We gaan een dag met een dubbeldekker bus op pad langs de Sendero de las Cascades, de watervallen route. Een geweldig leuk uitje, waarbij je door een prachtig landschap rijdt en zo af en toe een wandeling naar een waterval maakt of er in een kabelbaankarretje naar toe wordt getransporteerd. Op die manier voelen wij ons toch ook een beetje sportief!
Van Banos loopt een mooie weg naar Puyo, negentig kilometer verder en 1000 meter lager. Puyo ligt op de grens van het noordelijke en zuidelijke Amazonegebied, Amazonia. Hier vandaan worden veel tours naar de laaggelegen regenwoudgebieden georganiseerd. Wij gaan er een dag heen omdat we gelezen hebben dat er een etnobotanisch park is. Er zijn planten en bomen uit het regenwoud en huizen van de bewoners er van te bezichtigen. Plantenexpert Teresa Shiki, een Shuar indiaanse en haar man de Amerikaanse bioloog, Chris Canaday runnen het Parque Omaere. Normaal gesproken krijg je een stagair mee als gids, maar wij hebben geluk en krijgen Chris zelf. Twee uur lang neemt hij ons mee langs planten met geneeskrachtige eigenschappen, vertelt hij ons over het leven van de Shuar en Huarorani indianen, waarvan er nu nog groepen in het oerwoud leven en toont hij ons de door hem uitgevonden ecologische toiletten! Een bijzonder mens op een bijzondere plek. Teresa is medicijnvrouw. Zij kent alle planten en hun geneeskrachtige werkingen. Mensen komen volgens Chris van heinde en verre om zich door haar te laten behandelen.
Het is warm en vochtig in Puyo. Je kunt merken dat het echte regenwoud niet ver meer is. Moe, maar zeer voldaan gaan we terug naar Banos. In de bus vallen we alletwee in slaap. De conducteur moet ons wekken.
Ja, dat is weer een heel verhaal alleen over Banos. De rest moet maar wat korter.
Cuenca, de parel van het zuiden, strijdt met Quito wie de mooiste is. Wij vinden beide steden mooi en heel verschillend qua sfeer en archtitectuur. Aangekomen bij het centrale busstation nemen we een taxi naar ons hotel. De tassen worden ingeladen en net als we willen instappen ontataat er een vreselijke ruzie tussen onze chauffeur en een andere. Ze tieren en schreeuwen en het ziet er naar uit dat ze op de vuist gaan. Ik roep tegen onze chauffeur dat wij nu weg willen, anders nemen we een andere taxi. Dat helpt. Een beetje lacherig en trillerig zijn we even later onderweg. De chauffeur biedt zijn excuses aan en zegt dat sommige mensen nou eenmaal volslagen gek zijn... Aangekomen op de plaats van bestemming, blijkt dat de andere ruziemaker ons in zijn taxi is gevolgd! In no time vallen er klappen. Dit is echt niet leuk. Omstanders bemoeien zich ermee als ik enigzins vertwijfeld en ontstemd "Bienvenido a Cuenca!", tegen ze roep. Op een rustig moment druk ik onze man zijn geld in de hand en weg zijn we. Vervolgens kunnen we met de beste wil van de wereld ons hotel niet vinden. Na een tijdje heen en weer gesjouw lopen we een ander hotel in en vragen bij de receptie of zij het onze willen bellen. Na enige tijd komt de eigenaar ons persoonlijk ophalen. Het blijkt niet ver weg te zijn, maar we hebben ons vergist in de straatnaam. Het is niet Calle Gran Colombia, maar Pasaje Gran Colombia.... Al met al een bewogen aankomst in Cuenca.
We maken, al weer met een dubbeldekker, twee mooie tochten door de stad., bezoeken een paar musea en tevens de prachtige nieuwe kathedraal, met de beroemde hemelsblauwe koepels. In een fabriekje, waar de originele Panama hoeden worden gemaakt, koop ik een echte Panama! Die naam klopt trouwens van geen kant. De hoeden komen uit Ecuador, maar dat is een ander verhaal.
Heel bijzonder is een bezoek aan een kleine markt vlakbij ons hotel. Een groep vrouwen, omringd door bossen kruiden en moeders met kleine kinderen en babies nemen die kinderen onder handen met een bos kruiden. Wel een paar minuten lang slaan ze hun patientje met de kruiden om de oren op de rug de buik en de benen. Overal. Hemdje omhoog klapjes op de blote huid. Wrijven door de haren en ga zo maar door. Na afloop neemt de vrouw een slokje speciaal water en sproeit het met haar lippen over het kind heen. Daarna wordt er met een ei over het hele lichaam van het kind gewreven. Vervolgens wordt het ei in een plastic zakje gebroken en onderzoekt de vrouw het struif. De moeder wordt er bij gehaald en samen wordt er nogmaals aandachtig naar gekeken. Tenslotte loopt de moeder, meestal met een blij gezicht, met kind op de arm en het zakje in de hand weg.
Ik vraag of de behandeling tegen ziekte of pijn is. Nee, zegt een van de vrouwen, het is tegen.........., tja dat woord ben ik dus vergeten, maar ik krijg de indruk dat er boze krachten worden bezworen.
Ook in Vilcabamba, onze zuidelijkste bestemming hebben we het naar onze zin. Dit is weer een plek waar touristen komen. Er hangt een hippiesfeer en het verhaal gaat dat de mensen hier minstens honderd jaar worden, vanwege de gezonde lucht, het goede voedsel en de algehele bijzondere atmosfeer in deze vallei. Niet voor niets hebben ze hier een Avenida de la vida eternal!
Dan naar de kust. Een lange nachtelijke bustrip naar de grote stad Guayaquil, waar we het niet mooi en niet prettig vinden. Het voelt niet veilig aan en de mensen zijn er nors. Gauw wegwezen naar Salinas. Een prettig hotelletje aan de Malecon, met uitzicht over zee. We zijn in malariagebied en van de pillen krijgen we beiden last van onze maag. We houden wat rust, maar het gaat niet erg over. In onze volgende bestemming, Olon, een klein leuk dorp aan zee gaat het al wat beter. We zitten er in een plaatje van een hostal, waar de 75 jarige Uwe uit Duitsland de scepter zwaait. Uwe vindt het heerlijk om Duits te praten en samen lossen we heel wat wereldproblemen op.
Nu zijn we in Puero Lopez, nog steeds aan de kust. Gisteren weer een topdag met een bezoek aan het Parque Nacional Marchalilla, maar dat bewaren we voor de volgende keer!
Het allerbeste daar. Nog een week of drie en dan zijn we er weer.
-
12 November 2015 - 21:42
Irma:
Het is niet te geloven wat jullie allemaal meemaken!
Een normaal mens zou er tureluurs van worden.
Trek maar een paar weken uit om je verhaal nog eens te vertellen!
Ik houd me de weken voordat jullie weer in Nederland zijn maar extra rustig, dan kan ik daarna me goed inleven in al jullie verhalen!!!!!
Kan niet wachten, kus Irma
-
12 November 2015 - 21:54
Kees En Marieken:
Klasse mensen geniet er lekker van.
Ziet er allemaal weer spannend en mooi uit.
Gr. Kees en Marieken -
12 November 2015 - 22:01
Ger En Thea:
Weer een boordevol leuk verslag. Het een nog aparter dan het andere. Een hele gewaarwording en gedoe dat verhaal met die taxichauffeurs.
Jammer dat na een lange busrit naar Guayaquil het niet lekker aanvoelde. Wegwezen is dan een goed besluit. De "kruidenbosmishandeling" voor kinderen is ook heel bijzonder.
Leuk dat jullie eigenlijk alleen maar 'topdagen' hebben en de titel van dit verslag mag dan best:ook
weer "HEEL VEEL MEEGEMAAKT" heten.
Veel plezier verder en maar hopen dat die 3 weken niet te snel voorbij gaan.
Sawaadie -
13 November 2015 - 10:33
Jacques En Marianne:
Wat een avontuurlijke reis door Ecuador!
Soms spannend, maar meestal erg mooi.
Genieten, ook de laatste 3 weken!
Veel liefs uit De Kwakel, J&M -
13 November 2015 - 11:47
Lisette Maarssen:
Wat een avonturen!!en wat vind ik het goed van jullie,dat jullie,na soms toch heftige ervaringen,gewoon weer verder gaan met genieten!!prachtig!!
Ik denk dat we bij Irma maar een lekkere fles wijn bestellen,(zal het vast doorgeven)dan kan ik meegenieten als jullie daar je verslag komen doen..
Gaan jullie nog even door met mooie ervaringen opdoen,geniet ervan,doen wij dat later.
Lieve groet,Lisette -
13 November 2015 - 17:23
Peter En Marianne:
Hier vliegen wij niet in!
In onze agenda staat dat jullie afgelopen week thuis zijn gekomen.
Flauw dat je de telefoon niet opneemt.
Bob, je bent altijd al een fantast geweest, maar nu maak je het wel erg bont!
Maar we zullen van Alice wel de waarheid los krijgen.
We zijn niet gek!
Peter. -
23 November 2015 - 16:36
Anja En Kees:
Ongelofelijke verhalen daar uit het verre Zuid-Amerika. We volgen jullie belevenissen met erg veel interesse, maar januari wordt het voor ons toch weer Bali....
Geniet nog maar even van deze laatste week van jullie fantastische trip.
Lieve Alice en Bob kom ajb weer veilig terug en we horen graag nog eens de uitgebreidere versie.
Groetjes uit Zoetermeer, Anja & Kees -
23 November 2015 - 23:10
Cocky Noordhuizen-Hijdra:
Bob & Alice ,
Geniet nog maar van jullie laatste weken.
Indrukwekkend weer het reisverslag , Bob je kan"beeldend" jullie avonturen beschrijven.
Ik heb ook weer genoten van de prachtige foto's, een mens maakt wat mee.
Voor straks een "safe landing" in ons koude kikkerlandje.
Groetjes, Cocky
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
