Northland en Coromandel

Ik schrijf dit in de lounge van camping Seabreeze in alweer zo'n plaatsje met een onuitspreekbare naam op het schiereiland Coromandel. Alice is hiernaaast in de keuken het ontbijt aan het klaarmaken. Ik hoef niet te helpen, want ik heb schrijfdienst.

We kwamen hier twee dagen geleden na een prachtige rit dwars over het schiereiland van west naar oost. Onverharde weg door een jungle van exotische planten. De dag ervoor waren we van Piha, bij Auckland in een ruk doorgereden naar Tupa op Coromandel.

Na twee heerlijke weken met mooi weer in Northland, sloeg het ineens behoorlijk om in het kleine kustplaatsje Piha. Nou is dat geen groot nieuws in Nieuw Zeeland, want -zoals de inwoners hier zeggen- "We have four seasons in a day." Deze keer was het echter andere koek. Tegen de avond begon het niet alleen heel hard te regenen, maar ook te stormen. Onverwachte keiharde windvlagen. Ik besloot om in de auto te gaan slapen, maar Alice koos voor de tent. Na een uurtje kwam ze toch maar in mijn veilige hokje, want ze had de tent op haar hoofd gekregen. Met een paraplutent, zoals de onze heb je dat wel weer snel verholpen. Je zet de stok gewoon weer overeind. Eigenlijk hadden we de tent beter moeten vastzetten met de aanwezige scheerlijnen, maar ja, we hadden dit weer niet zien aankomen....
Na een paar uur in de auto kon ik mijn draai niet meer vinden en ging op mijn beurt de tent maar proberen. Dat lukte goed, want de wind was enigzins gaan liggen. Heerlijk dat luchtbed!
Toen het licht werd zagen we pas wat de storm had aangericht: bijna alle kleinere tentjes plat op de grond, gescheurde luifels en grote afgerukte boomtakken. Veel mensen in de nacht al vertrokken en veel slapers in auto's. We waren er goed afgekomen met ons tentje.

Omdat het weer niet opknapte zijn we doorgereden naar Coromandel, maar ook daar ging de wind nog flink te keer. Op een camping in Tupa hebben we toen maar een stokoude caravan met een houten aanbouwtje gehuurd. Ontzettend jaren vijftig, maar met een schitterend uitzicht over strand en zee. Heerlijk geslapen in een echt bed. Voor het eerst in 14 dagen. De volgende dag bleek dat ons paleisje al geboekt was, dus moesten we door naar een volgende stek. Op camping Seabreeze in -nou weet ik het weer- Whenuakite(!) huurden we een kamer met 2 stapelbedden en de verzekering dat we er met z'n tweeen zouden verblijven. Gisteren was het prachtig weer en zijn we naar Hotwater Beach geweest, waar inderdaad het hete water komt opborrelen uit het zand als je een kuil graaft, en maakten we een mooie wandeling naar Gemstone Beach met de bedoeling om er te snorkelen. Het strand bleek echter een verzameling grote en kleinere rotsblokken, waar wij met de beste wil van de wereld niet overheen konden en dufden te klimmen om de zee te bereiken. Hier hadden we dus 10 jaar geleden moeten zijn...
We blijven lekker twee dagen in ons eigen slaapzaaltje logeren, want het is hier heerlijk rustig en de omgeving is, zoals eigenlijk overal in dit land, prachtig.

Nieuw Zeeland, hoe beschrijf je die ervaring zonder alleen maar in superlatieven te vervallen?
Kort dan maar.
Het is qua natuurschoon misschien wel het mooiste wat we ooit hebben gezien. Tot nu toe hebben we bij elke bocht die we draaiden steeds weer een wisselend landschap van ongekende picture postcard kwaliteit mogen bewonderen. Het is hier bijna overal pittoresk, soms adembenemend en vaak sprookjesachtig mooi. We komen veel aardige en behulpzame mensen tegen. Vaak met wat verweerde buitengezichten, zodat vooral de wat kleinere mannen echt op Hobbits lijken!
De Maori's maken 15% van de bevolking uit en dat is goed te zien. Ze zijn overal aanwezig en op het eerste gezicht lijken ze een volkomen integraal onderdeel van de bevolking te zijn. Als je echter even verder kijkt zie je toch dat velen tot een onderlaag van slecht opgeleide en arme mensen behoren. Voorbeeld: 50% van de gevangenen is Maori.
De bedoelingen van de overheid zijn goed, want qua juridische status is er geen verschil tussen de bevolkingsgroepen. Er is een zeer sterk gevoel van eigenwaarde en historisch besef bij de Maori's. De alledaagse realiteit is echter anders.

De vraag die zich een aantal keren bij ons opdrong: "wat is nou fijner, Thailand of hier?" is niet te beantwoorden. Het zijn niet alleen de grote verschillen in mensen, natuur en cultuur die dat bepalen, maar ook en vooral de totaal andere manier van reizen en verblijven. Daar, openbaar vervoer en hotels, hier, huurauto en vooral tent. Daar zeer betaalbaar, hier ronduit duur. Daar bijna constante hoge temperatuur, hier zeer afwisselende weersomstandigheden.
Wel fantastisch om die verschillen mee te maken!

Tenslotte nog iets over de eerste dsgen in Nieuw Zeeland.
Na aankomst op het vliegveld van Auckland, meteen door naar ons vooraf geboekte hotel. Heerlijk geslapen na die lange vermoeiende reis van bijna 24 uur. De dag erop de auto opgehaald en op weg naar het noorden. Na een uurtje rijden aarriveerden we in het kustplaatsje Orewa, waar we een kleine, fraai gelegen nudistencamping vonden. We zijn daar vier dsgen gebleven. We stonden er helemaal alleen met ons tentje op een sappig groen grasveld tussen prachtige hoge bomen en mooie struiken met exotische bloemen. Er was een klein zwembad en een jacuzzi. Er was een prima keuken en uitstekend sanitair. Onze camphosts, Richard en Pamela waren lief en behulpzaam. Het weer was alle dagen mooi. Wij waren Adam en Eva.
We dachten dat we er nooit meer weg zouden komen, vooral toen bleek dat de cappucino in het dorp zo goed was, maar er wachtte ons nog een heel land.
Dus......